Στήν πρώτη περίπτωση συνήθως ἀποφεύγουμε τά παρατράγουδα. Στή δεύτερη ὅμως γίνεται συχνά μία προσπάθεια ἐξωραϊσμοῦ τῆς Τουρκοκρατίας διά τῆς ἀποκρύψεως καί τῆς προπαγάνδας. Tείνει νά ἐπιβληθεῖ στή χώρα μας ἡ ἀναστήλωση τζαμιῶν καί ἡ χρήση τους εἴτε ὡς μουσείων εἴτε ὡς χώρων πολιτισμοῦ* (καί μελλοντικά λατρείας;) ἀπό τούς τζουτζέδες τῆς πολυπολιτισμικότητας καί τά ἴτς - ὀγλάν τοῦ νεο-οθωμανισμοῦ. Τήν ἰδεολογική ὑπεράσπιση αὐτῆς τῆς ἐπιχείρησης ἔχει ἀναλάβει ἕνα κομμάτι τοῦ (δῆθεν) πνευματικοῦ κόσμου τῆς χώρας, μέσα φυσικά ἀπό τόν κατεστημένο Τῦπο τῶν λαμογιοσυγκροτημάτων μά καί τό Διαδίκτυο.
Σύμφωνα μέ τίς ἀπόψεις τῶν ἑλληνόφοβων πάσης κοπῆς, λοιπόν, θά πρέπει νά ἀναστηλώνουμε καί νά διατηροῦμε τούς λατρευτικούς καί ἄλλους χώρους τῶν παλιῶν μας δεσμωτῶν, ὡς κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ τόπου. Ὄχι ὅμως μόνον αὐτό. Πρέπει μέ τή χρήση τους νά δείχνουμε ὅτι τιμοῦμε καί τήν παρουσία τους στά μέρη μας καί νά δεχόμαστε ὡς ἰσόκυρη μέ τήν ἑλληνική τήν πολιτισμική τους σφραγῖδα!
Ἡ δική μας ἀπάντηση, σέ ὅσο πιό κόσμιο ὕφος μποροῦμε, εἶναι ὅτι βρίσκονται εἴτε σέ πλάνη εἴτε σέ λάθος χώρα.
Δέν ὑπάρχει ἱστορία «τοῦ τόπου», ὑπάρχει ἱστορία τῶν Ἑλλήνων καί τῆς Ἑλλάδος.
Μπορεῖ γιά αἰῶνες ὁλόκληρους νά ἤμασταν σκλάβοι σέ Τούρκους ἤ Δυτικούς, μπορεῖ νά πέρασαν κι ἄλλοι ἀπό τά χώματά μας, ὅμως ἡ ἑλληνικότητα ἔζησε καί νίκησε καί διαρκεῖ χιλιετίες ὁλόκληρες.
Ἔτσι, ἄν μπῆκε κάποιος στό σπίτι μου καί κράτησε ἐπί μακρόν ὅμηρους τούς γονεῖς μου καί στό τέλος τούς σκότωσε, πράγματι μετά τήν ἐκδίωξή του τό ὅπλο του κάτι θά μοῦ θυμίζει. Δέν θά τό κάνω ὅμως καί εἰκόνισμα, οὔτε καί ποτέ θά τόν θεωρήσω «παλιό συγκάτοικό μου»! Πόσο μᾶλλον ἄν βλέπω ὅτι ξαναρχίζει νά καλοβλέπει τό σπίτι μου...
Τό τούρκικο ποδάρι ἔφερε στόν τόπο μας τήν πιό σιχαμερή βαρβαρότητα πού ἐμφανίστηκε στήν οἰκουμένη. Τά μνημεῖα τους στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα μποροῦν νά διατηρηθοῦν μόνο γιά νά θυμίζουν τή βαρβαρότητα ἐκείνη πού πῆγε τό Γένος μας 500 χρόνια πίσω. Γιά παράδειγμα φέρνω τό τέμενος Ἀσλάν Πασά στά Γιάννενα, πού σήμερα στεγάζει τό δημοτικό Μουσεῖο τῆς πόλης. Πότε τό ἔχτισε ὁ ὁμώνυμος πασάς; Ὅταν κατέστειλε τήν ἐπανάσταση τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου («Σκυλόσοφου») τό 1611, γιά νά πανηγυρίσει τήν ἐπικράτησή του.
Μήπως θά ἔπρεπε νά τό διατηρήσουμε ὡς εἶχε, νά θυμόμαστε ὅτι ἔγδαρε ζωντανό τόν Διονύσιο καί γέμισε τό δέρμα του μέ ἄχυρα κι ἀκαθαρσίες;
Νά θυμόμαστε τά 300 κεφάλια ἐπαναστατῶν πού ἐστάλησαν στήν Πόλη καί τήν θανάτωση στή φωτιά τῶν στενῶν συνεργατῶν τοῦ Διονυσίου Λάμπρου καί Ντεληγιώργου;
Ἔτσι, πράγματι, «θά σεβόμασταν τήν ἱστορική πραγματικότητα».
Μά μήπως καί τό Φετιχιέ τζαμί στό Μοναστηράκι, πού ὁ Ἐρντογάν ζητᾶ τήν ἀπόδοσή του ὡς λατρευτικοῦ χώρου, δέν χτίστηκε ἀπό τόν ὀθωμανό Ὀμάρ πού κατέκτησε τήν Ἀθήνα τό 1456, ὡς μνημεῖο ἀκριβῶς τῆς κατάληψης αὐτῆς; Καί τί νά ποῦμε γιά τίς δεκάδες τζαμιῶν πού προέκυψαν ἀπό τήν μετατροπή χριστιανικῶν ναῶν;
Ὅπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα, ἀκόμη καί ἡ πιό ἀνθρώπινη ἱστορία νά ἀφορᾶ ἕνα συγκεκριμένο τζαμί, τίποτε δέν τό ἀποσπᾶ ἀπό τό συνολικό πλαίσιο τῆς ὑποδούλωσης, τῶν σφαγῶν, τοῦ παιδομαζώματος, τῶν ἐξισλαμισμῶν. Ὅποιος χάφτει τά νεο-οθωμανικά παραμύθια περί ἀνεκτικῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Ὀσμανλήδων, εἶναι δικό του πρόβλημα. Αὐτό πού καταγγέλουμε εἶναι ἡ προσπάθεια ὁρισμένων νά τό κάνουν πρόβλημα αὐτοσυνειδησίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
* Μέχρι καί στή Νέα Ἀπολλωνία τῆς Θεσσαλονίκης τό δημοτικό συμβούλιο σκέφτεται ν' ἀναστηλώσει ἕνα τζαμί ἕνα χαμάμ κι ἕνα χάνι μά καί νά ὁριοθετήσει μουσουλμανικό νεκροταφεῖο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου